Fotografia analogowa

Fotografia analogowa 

1.Definicja- aparat fotograficzny, który obraz rejestruje na błonie światłoczułej.               W fotografii analogowej w wyniku procesów fizyko-chemicznych taki utajony obraz analogowy zostaje wywołany i utrwalony. Poprzez optyczne powiększanie może być przeniesiony na światłoczuły papier fotograficzny, gdzie także w wyniku procesów fizyczno-chemicznych zostaje wywołany i utrwalony.

Aparat analogowy

• Możliwość wykonania określonej, niedużej ilości zdjęć na jednym negatywie
• Brak bezpośredniego wglądu do zdjęć
• Brak możliwości / duża trudność wyboru zdjęć wywoływanych
• Rozdzielczość jest cechą materiału światłoczułego, np. negatywu
• Brak konieczności umiejętności posługiwania się komputerem
• Niższa cena aparatu w porównaniu do „cyfrówki”
• Aparaty analogowe posiadają większą rozpiętość tonalną niż aparaty cyfrowe, zdjęcie trafniej oddaje barwy
• W przypadku fotografii analogowej, dzięki właściwościom negatywu, zdjęcie może oddać najmniejszy nawet detal, nie zmieniając naturalnej kolorystyki, wychwytuje występujące światłocienie, tworząc często oryginalne efekty.

2. Budowa aparatu analogowego:

3. Aberracja sferyczna i chromatyczna

Aberracja sferyczna – cecha soczewki, układu optycznego lub zwierciadła sferycznego polegająca na odmiennych długościach ogniskowania promieni świetlnych ze względu na ich położenie pomiędzy środkiem a brzegiem urządzenia optycznego – im bardziej punkt przejścia światła zbliża się ku brzegowi urządzenia (czyli oddala od jego osi optycznej), tym bardziej załamują się promienie świetlne.

Aberracja chromatyczna, chromatyzm – cecha soczewki lub układu optycznego wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła, które widoczne jest na granicach kontrastowych obszarów pod postacią kolorowej obwódki (zobacz zdjęcie obok).

4. Materiał światłoczuły, materiał fotograficzny – ogólne pojęcie oznaczające wszystkie wyroby wykazujące wrażliwość na światło, które są wykorzystywane w różnorodnych procesach fotograficznych. Należą do nich zarówno materiały wrażliwe na światło widzialne, jak również na bliską podczerwień i ultrafiolet.

5. Negatyw,pozytyw

Negatyw – odwrotność pozytywu, czyli oryginału. Popularna nazwa błony fotograficznej negatywowej.

• W kopiowaniu brył negatyw jest symetrycznym odciśnięciem oryginału, czyli matrycą.
• W fotografii monochromatycznej jest przeciwieństwem jasności tonów z uwzględnieniem pełnej skali dynamiki nośnika (np. dla jasnego obrazu negatyw będzie ciemny, a nie tylko „odwrócony”).
• W fotografii kolorowej jest tym samym, co w monochromatycznej, lecz dodatkowo barwy są zamienione na barwy dopełniające

 Pozytyw – odwrotność negatywu. W filmie, pozytywowa kopia pokazowa filmu na błonie fotograficznej do wyświetlania w kinie.
W fotografii, pozytyw jest obrazem fotograficznym odwzorowującym prawidłowo (zgodnie z rzeczywistością) obraz istniejący w naturze, a mówiąc dokładniej: odzwierciedla wprost proporcjonalnie różnice pomiędzy jasnością i barwą poszczególnych miejsc w fotografowanym obrazie.
Fotograficzne materiały pozytywowe dzieli się na:

• pod względem podłoża:
  • przezroczyste (diapozytywy),
  • nieprzezroczyste (odbitki, najczęściej na podłożu papierowym lub plastikowym),

• pod względem kolorystyki:
  • czaro-białe,
  • kolorowe.