Fotografia cyfrowa

Fotografia cyfrowa 

 1. Matryca światłoczuła  (przetwornik) to układ wielu elementów światłoczułych przetwarzających padający przez obiektyw obraz na sygnał elektryczny, stosowany w aparatach cyfrowych. Jest to płytka krzemowa, zawierająca elementy światłoczułe (w każdym elemencie światłoczułym znajduje się fotodioda odpowiedzialna za mierzenie natężenia światła), pokryte filtrem CFA w celu rejestracji kolorów. Ponadto matryca światłoczuła pokrywana jest specjalnym zestawem filtrów odcinających fale światła podczerwonego

2. Typy aparatów - kompaktowe, lustrzanka 

 

Aparat kompaktowy, potocznie kompakt  – typ popularnego aparatu fotograficznego o niewielkich rozmiarach, zwartej budowie i uproszczonej obsłudze. Jest on najczęściej wyposażony w niewymienny obiektyw stałoogniskowy lub zmiennoogniskowy.

W kompaktach klasycznych celownik umieszczony był nad obiektywem, co powodowało występowanie zjawiska paralaksy. Segment kompaktów z czasem wypełniły kompakty cyfrowe, pozbawione wizjera, wyposażone w duży, czytelny ekran LCD, na który przekazywany jest obraz wprost z obiektywu, i zapisujące zdjęcia na kartach pamięci.

 Lustrzanka – aparat fotograficzny wyposażony w lustro i matówkę. Zadaniem zespołu lustra i matówki jest dokładna prezentacja bieżącego kadru. Rozwiązanie takie ma znaczenie przy precyzyjnym nastawianiu odległości fotografowania, ocenianiu głębi ostrości, ocenie aberracji optycznych, jak również przy prawidłowym kadrowaniu obiektów nieodległych. Sprzyja również kompozycji kadru, ocenie proporcji oświetlenia itp.

Podział lustrzanek

Ze względu na liczbę obiektywów:

• jednoobiektywowe,
• dwuobiektywowe.

Ze względu na rodzaj materiału światłoczułego:

• cyfrowe,
• klasyczne – błędne nazywane analogowymi

Ze względu na wielkość klatki filmu:

• małoobrazkowe – 24×36 mm,
• średnioformatowe – 4,5×6, 6×6, 6×9 (6×7, 6×8) cm,
• wielkoformatowe – od 4×5 cala wzwyż.

Ze względu na przeznaczenie:

• amatorskie (ang. entry level),
• zaawansowane (ang. midrange),
• profesjonalne.

Fotografia analogowa

Fotografia analogowa 

1.Definicja- aparat fotograficzny, który obraz rejestruje na błonie światłoczułej.               W fotografii analogowej w wyniku procesów fizyko-chemicznych taki utajony obraz analogowy zostaje wywołany i utrwalony. Poprzez optyczne powiększanie może być przeniesiony na światłoczuły papier fotograficzny, gdzie także w wyniku procesów fizyczno-chemicznych zostaje wywołany i utrwalony.

Aparat analogowy

• Możliwość wykonania określonej, niedużej ilości zdjęć na jednym negatywie
• Brak bezpośredniego wglądu do zdjęć
• Brak możliwości / duża trudność wyboru zdjęć wywoływanych
• Rozdzielczość jest cechą materiału światłoczułego, np. negatywu
• Brak konieczności umiejętności posługiwania się komputerem
• Niższa cena aparatu w porównaniu do „cyfrówki”
• Aparaty analogowe posiadają większą rozpiętość tonalną niż aparaty cyfrowe, zdjęcie trafniej oddaje barwy
• W przypadku fotografii analogowej, dzięki właściwościom negatywu, zdjęcie może oddać najmniejszy nawet detal, nie zmieniając naturalnej kolorystyki, wychwytuje występujące światłocienie, tworząc często oryginalne efekty.

2. Budowa aparatu analogowego:

3. Aberracja sferyczna i chromatyczna

Aberracja sferyczna – cecha soczewki, układu optycznego lub zwierciadła sferycznego polegająca na odmiennych długościach ogniskowania promieni świetlnych ze względu na ich położenie pomiędzy środkiem a brzegiem urządzenia optycznego – im bardziej punkt przejścia światła zbliża się ku brzegowi urządzenia (czyli oddala od jego osi optycznej), tym bardziej załamują się promienie świetlne.

Aberracja chromatyczna, chromatyzm – cecha soczewki lub układu optycznego wynikająca z różnych odległości ogniskowania (ze względu na różną wartość współczynnika załamania) dla poszczególnych barw widmowych światła (różnych długości fali światła). W rezultacie występuje rozszczepienie światła, które widoczne jest na granicach kontrastowych obszarów pod postacią kolorowej obwódki (zobacz zdjęcie obok).

4. Materiał światłoczuły, materiał fotograficzny – ogólne pojęcie oznaczające wszystkie wyroby wykazujące wrażliwość na światło, które są wykorzystywane w różnorodnych procesach fotograficznych. Należą do nich zarówno materiały wrażliwe na światło widzialne, jak również na bliską podczerwień i ultrafiolet.

5. Negatyw,pozytyw

Negatyw – odwrotność pozytywu, czyli oryginału. Popularna nazwa błony fotograficznej negatywowej.

• W kopiowaniu brył negatyw jest symetrycznym odciśnięciem oryginału, czyli matrycą.
• W fotografii monochromatycznej jest przeciwieństwem jasności tonów z uwzględnieniem pełnej skali dynamiki nośnika (np. dla jasnego obrazu negatyw będzie ciemny, a nie tylko „odwrócony”).
• W fotografii kolorowej jest tym samym, co w monochromatycznej, lecz dodatkowo barwy są zamienione na barwy dopełniające

 Pozytyw – odwrotność negatywu. W filmie, pozytywowa kopia pokazowa filmu na błonie fotograficznej do wyświetlania w kinie.
W fotografii, pozytyw jest obrazem fotograficznym odwzorowującym prawidłowo (zgodnie z rzeczywistością) obraz istniejący w naturze, a mówiąc dokładniej: odzwierciedla wprost proporcjonalnie różnice pomiędzy jasnością i barwą poszczególnych miejsc w fotografowanym obrazie.
Fotograficzne materiały pozytywowe dzieli się na:

• pod względem podłoża:
  • przezroczyste (diapozytywy),
  • nieprzezroczyste (odbitki, najczęściej na podłożu papierowym lub plastikowym),

• pod względem kolorystyki:
  • czaro-białe,
  • kolorowe.